வாக்களிக்கத் தகுதி இல்லாதவர்களுக்கு வாழ்க்கையை முடிவெடுக்கத் தகுதியா?

 

– பஸ்றி ஸீ. ஹனியா
LL.B (Jaffna)

பன்னிரண்டு வயதே நிரம்பிய ஒரு சிறுமி கற்பமான நிலையில் தன் பிரசவத்துக்காக எதிர்பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை ஏற்றுக்கொள்ள முடிகின்றதா? இதில் எவ்விதமான சட்ட எதிர்ப்புக்களும் கிடையாது; சட்டம் அங்கீகரித்த நடைமுறையே இது என்பதை சரி என ஏற்றுக்கொள்ள முடிகின்றதா?

எந்தவொரு சட்டத்தாலும் சவால்விட முடியாத நாட்டின் யாப்பின் சரத்து 16 (1) நடைமுறையில் இருக்கும் முஸ்லிம் திருமண விவாக விவாகரத்துச் சட்டமே இதனைக் கூறுகின்றது.

முஸ்லிம் திருமணம் மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டம் (MMDA) தொடர்பான விவாதத்தில் ஒன்றுதான் முஸ்லிம்களுக்கான திருமணத்தின் குறைந்தபட்ச வயதை அதிகரிப்பது தொடர்பானது. 1995ஆம் ஆண்டில் சட்ட சீர்திருத்தங்கள் முஸ்லிம்களைத் தவிர அனைத்து குடிமக்களுக்கும் குறைந்தபட்ச திருமண வயதை 18 ஆண்டுகளாக உயர்த்தினாலும், முஸ்லிம் திருமணம் மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டம் திருமண வயதை நிர்ணயிக்கவில்லை.

பிரபலமான நம்பிக்கைக்கு மாறாக, முஸ்லிம் திருமணம் மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டத்தின் கீழ் ஒரு முஸ்லிம் பெண் அல்லது ஆண் திருமணம் செய்து கொள்ளக்கூடிய குறைந்தபட்ச வயது 12 ஆண்டுகள் அல்ல; சட்டத்தின் பிரிவு 23இன் படி, 12 வயதுக்குட்பட்ட ஒரு பெண்ணை ஒரு குவாசி நீதிபதியின் அங்கீகாரத்துடன் திருமணத்தில் கொடுக்க முடியும்.

தற்போது விவாதிக்கப்பட்டுள்ள முஸ்லிம் திருமணம் மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டத்தின் சிக்கலான விதிகளில், குறைந்தபட்ச வயதை நிர்ணயிப்பது குறிப்பாக முஸ்லிம் சமூகத்தின் பழமைவாத கூறுகளிலிருந்து எதிர்ப்பைச் சந்தித்துள்ளது. முஸ்லிம் சமூகத்தினரிடமிருந்து இங்கு இரண்டு கருத்துக்கள் உள்ளன. ஒன்று, முஸ்லிம் திருமணம் மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டத்தில் குறைந்தபட்ச திருமண வயதை நிர்ணயிக்க வேண்டுமா? இல்லையா? என்பது. இரண்டு, திருமணத்தில் குறைந்தபட்ச வயது என்றால் அதை எந்த வயதுக்கு உயர்த்த வேண்டும்? என்பது.

முஸ்லிம் திருமணம் மற்றும் விவாகரத்துச் சட்டத்துக்கு ஆதரவாக இல்லாதவர்கள் குறைந்தபட்ச திருமண வயதை நிர்ணயிக்கிறார்கள். பெரும்பாலும் மத உரை மற்றும் ஹதீஸ் (நபிகள் நாயகத்தின் நடைமுறைகள்) ஆகியவற்றின் மத விளக்கங்கள் (தவறான விளக்கங்கள்) அடிப்படையில் காரணங்களைத் தருகின்றார்கள்.

இள வயதிலேயே திருமணமான பின்னர் இளம் முஸ்லிம் மணப்பெண்கள் கைவிடப்பட்ட, விவாகரத்துச் செய்யப்பட்ட அல்லது பலதாரமண உறவுகளுக்கு தள்ளப்பட்ட பல வழக்குகளுக்குச் சான்றாக – சட்டரீதியாக இருக்கின்றது. குழந்தை திருமணம் ஒரு விதத்திலும் குழந்தைகளின் உரிமைகளைப் பாதுகாக்காது.

நவீன காலங்களுக்கு ஏற்ப நிலையான குறைந்தபட்ச வயதை நிர்ணயிக்க வேண்டிய அவசியத்தை இலங்கை போன்ற நாடுகள் உணர்ந்த போதிலும் சிறு வயது திருமணத்தை அனுமதிப்பதற்கான காரணம் என்ன ?

சட்டப் பாதுகாப்புகள் குழந்தைகளுக்கு கட்டாயக் கல்வியைக் குறைந்த பட்சம் இரண்டாம் நிலை வரை முடிக்க வாய்ப்புகளை வழங்குகின்றன. இது ஒரு குறிப்பிட்ட அளவுக்கு வாழ்க்கை மற்றும் திருமணத்தின் பொறுப்புகள் மற்றும் விளைவுகளுக்கு அவசியமான முதிர்ச்சியை உறுதி செய்யும்.

கல்வி, சுகாதாரம் மற்றும் வேலைவாய்ப்புக்கான உரிமைகளில் குழந்தை திருமணத்தின் மறுக்க முடியாத தாக்கத்தை ஆவணப்படுத்தும் ஏராளமான ஆராய்ச்சிகளும் உள்ளன. இள வயது திருமணங்கள் இயற்கையாகவே பெண்களை வன்முறை மற்றும் துஷ்பிரயோகத்துக்கு ஆளாக்குகின்றன. சமூக அழுத்தம், சார்பு, நிதி இல்லாமை மற்றும் மேலும் ஆபத்து போன்ற பல்வேறு காரணங்களால் உதவிக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்ட வழிகள் உள்ளன. இவை பெண்ணின் வாழ்க்கையின் அனைத்துத் துறைகளிலும் பங்கேற்பதைத் தடுக்கின்றது.

குழந்தைகளைப் பாதுகாப்போம் என்ற பெயரில் அவர்களது எதிர்காலத்தை அளிப்பது எவ்விதத்தில் நியாயமானதாகும்?

குழந்தைத் திருமணங்களுக்குத் தெளிவான சான்றுகள் இருந்தபோதிலும் அரசு நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை.

கலாசாரம், மரபுகள் மற்றும் மத சுதந்திரத்தை அனுபவிக்க அனைத்து குடிமக்களின் உரிமைகளையும் இலங்கை அரசு மற்றும் தலைவர்கள் அங்கீகரித்துப் பாதுகாப்பது முக்கியம். அதேபோல், கலாசாரம் மற்றும் மதம் என்ற பெயரில் குழந்தை உரிமைகள் சமரசம் செய்யப்படாமல் பார்த்துக்கொள்வது அரசின் பொறுப்பாகும்.

வாக்களிக்கத் தகவல் அறிந்த முடிவை எடுக்க அனைத்து குடிமக்களுக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட வயது இருக்க வேண்டும் என்ற விதிமுறையை நிர்ணயிக்கும் நாடு என்றால், அதே தர்க்கம் திருமணத்தின் குறைந்த பட்ச வயதுக்கும் பொருந்த வேண்டும்.

18 வயதுக்கு முன்னர் திருமணம் செய்து கொள்ளும் இளம் பருவத்தினர் மற்றும் குழந்தைகள் அவர்களின் உடல்நலம், கல்வி மற்றும் நல்வாழ்வுக்குத் தீங்கு விளைவிப்பதாக அரசு தீர்மானித்தால், அவர்கள் எந்த இன அல்லது மதத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதைப் பொருட்படுத்தாமல் நாட்டின் அனைத்து குழந்தைகளுக்கும் இது பொருந்தும். இலங்கை முஸ்லிம் பெண்கள் முந்தைய வயதிலேயே திருமணத்துக்குத் தயாராகும் ‘சிறப்பு’ இனப்பெருக்க முறையுடன் பிறக்கவில்லை.

முஸ்லிம் குழந்தைகளுக்கு அரசால் நடத்தப்படுவதில் வெளிப்படையான வேறுபாடு உள்ளது. இது பல தசாப்தங்களாகப் பாதிக்கப்பட்ட பெண்கள் மற்றும் சமூக அடிப்படையிலான அமைப்புகளால் கவனத்துக்குக் கொண்டுவரப்பட்டாலும் அவர்களின் அவலநிலை குறித்து தொடர்ந்து அலட்சியமாக உள்ளது.
முஸ்லிம் சிறுமிகளும் சிறுவர்களும் இந்த நாட்டின் குடிமக்கள் என்பதை உணரத் தவறியது ஏற்றுக்கொள்ள முடியாதது. அவர்கள் சமத்துவத்துக்கும் அடிப்படை உரிமைகளுக்கும் தகுதியானவர்கள். இலங்கையின் முஸ்லிம் குழந்தைகளுக்கு எதிரான இந்தப் பாகுபாடு ஒரு நாளாவது முடிவடைய வேண்டும்.

அவ்வாறு முடிவடைய வேண்டும் என்றால், அது தொடர்பான நடவடிக்கைகளுக்கு ஆதரவு வழங்கப்பட வேண்டும். நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கின்றன இல்லை என்று கூறமுடியாது. ஆனால், அதற்கான ஆதரவுதான் கிடைக்கவில்லை.

சட்டம் என்பது காலம் அல்ல. இயற்கையாகவே மாறிச் செல்வதற்கு அது உருவாக்கப்பட்டது. ஆகவே, மாற்றப்பட வேண்டும்.